Published on november 4th, 2016 | by admin

Hoe geven we erfgoed een goed podium?

Op 3 november organiseerde Erfgoed Brabant een erfgoedontmoeting over de vraag: ‘hoe geven we erfgoed een goed podium?’ Hoofdthema was het gebruik van VR en AR technieken en storytelling. Voor deze blog spreken de voorbeelden het best voor zichzelf. Ik zal wat video’s toevoegen en wat namen kort om Google te laten weten dat ik vanaf nu fan ben van deze mensen en projecten.

Ik was van alle sprekers wel onder de indruk, zoals Licia Calvi van NHTV Breda. Zij hield een pleit voor live dialogue met erfgoedbezoekers en voor playfull design. Als een van de voorbeelden noemde ze het Science Museum London, waar bezoekers vanuit het perpectief van een kakkerlak door het museum rennen. Hierdoor worden bezoeker uit hun normale denkkaders getrokken en beleven het erfgoed op een frissere en directere manier.

Ook noemde Calvi de spanning tussen feiten en verhaal, een thema ook op BOEi laatst de tafel passeerde als voorbereiding op een fringemeeting op het Nationaal Monumentencongres, van komende week. Storytelling wijkt vrijwel altijd af van de feiten en op deze punten grijpt een ontwerper dus zijn creatieve vrijheid. Tegelijk maakt teveel afwijken het verhaal ongeloofwaardig, of zelfs ethisch onacceptabel. Voor het project ‘Becoming Vincent‘, waarover Calvi samen met Moniek Hover later in de workshops vertelde, werd die balans op een zorgvuldige manier bewandeld en was er bovendien zorg voor dat de bezoekers de techniek, niet interessanter gaan vinden dan het ding zelf, want dat blijkt in de augmented reality nog wel eens een probleem. Voor je het weet lopen bezoekers van vernietigingskamp Sobibor meer te kijken naar hun I-pad dan naar het kamp zelf.

Ook Philip Corsius was een spreker die me bij de kladden had. Misschien kwam het wel omdat hij zich naast hogeschool docent (ook mijn wens) ook presenteert als storyteller (wat ik ook doe), af en toe vlogt (meer, meer!) en ook nog soms animatie maakt (I rest my case…). Een connectie beleven is dan niet meer zo heel moeilijk en ik heb het volgens mij niet eens expliciet gemaakt in het enigszins door mijn vermoeidheid rammelende netwerkgesprekje dat ik later met hem had. Op Fontys doceert Corsius ‘Transmedia Storytelling’, wat niks anders is dan het gebruiken van zoveel mogelijk platforms bij het vertellen van je verhaal. Zelf bracht Corsius het direct in de praktijk door op het podium zijn overhemd los te knopen met daaronder een T-shirt met een boodchap. Ook zijn studenten produceerden alvast een aantal krachtige voorbeelden. Zie de video ’the curse of the diamonds’ (zie ook foto boven).

Laat ik het kort houden. Toen ik zes jaar geleden in de archeologie ging werken begon ik vrij snel met roepen dat we ‘meer moesten doen met media’. Dat gebeurde gek genoeg maar weinig. De RAAP website leek in die tijd nog meer op die van een accountant dan op iets anders, om het maar eerlijk te zeggen. Inmiddels is dat natuurlijk wel anders. Maar mijn eigen oogkleppen blijken weer groter dan gedacht. Wat ik meende te weten over augmented reality is al lang en breed weer achterhaald. Er is technisch zoveel mogelijk! Ik hoop er snel meer van tegen te komen.